Chrzest w Duchu a napełnienie Duchem Świętym

Dlaczego jest to ważny temat do rozważania? Ponieważ współczesny ruch zielonoświątkowo-charyzmatyczny uznaje chrzest Duchem Świętym za tożsamy z napełnieniem Duchem. Według nich każdy człowiek ochrzczony czyli zanurzony w Duchu musi albo mówić obcymi językami albo prorokować. Zatem jeśli przynajmniej jeden z tych dwóch znaków nie wystapił u chrześcijanina, to jest on pozbawiony Ducha Świętego. W ten sposób dokonują podziału wierzących na duchowych, tych posiadających spektakularne dary i resztę, czyli cielesny kościół. Taki sam podział głosili montaniści, uznani przez wczesny kościół za heretyków.

Chrzest czyli zanurzenie w Duchu Świętym
Inaczej zwany narodzeniem z góry (nowonarodzeniem) – jest suwerennym aktem Boga, całkowicie niezależnym od człowieka i jego zabiegów, nieutracalnym darem.

Βαπτίζω baptizō – czasownik pochodzący od Βάπτω baptó; zanurzyć, zanurzać; aby całkowicie zmoczyć; dosłownie „kąpiel pod”; baptizo wynika z zanurzenia (zanurzenie), w przeciwieństwie do 4472 / ῥαντίζω rhantizó -pokropić.

Βάπτω baptó – zanurzam, zabarwić, czasownik podstawowy; to znaczy całkowicie przykryć płynem; w Nowym Testamencie w szczególnym sensie, tzn (dosłownie) do nawilżania (części własnej osoby), lub (w domyśle) do barwienia (jak barwnik) – kąpiel.

Jan 3:1-8 1 A był pewien człowiek z faryzeuszy, imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. 2 Przyszedł on do Jezusa w nocy i powiedział: Mistrzu, wiemy, że przyszedłeś od Boga jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić tych cudów, które ty czynisz, gdyby Bóg z nim nie był. 3 Odpowiedział mu Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się ktoś nie narodzi z góry, nie może ujrzeć królestwa Bożego. 4 Nikodem zapytał go: Jakże może się człowiek narodzić, będąc stary? Czy może powtórnie wejść do łona swojej matki i narodzić się? 5 Jezus odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego. 6 Co się narodziło z ciała, jest ciałem, a co się narodziło z Ducha, jest duchem. 7 Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić. 8 Wiatr wieje, gdzie chce, i słyszysz jego głos, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd zmierza. Tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha.
Ezech. 36:25-27 25 i pokropię (וְזָרַקְתִּ֧י wə•zā•raq•tî) was czystą wodą, i będziecie czyści od wszystkich waszych nieczystości i od wszystkich waszych bałwanów oczyszczę was.26 I dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza, i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsiste. 27 Mojego Ducha dam do waszego wnętrza i uczynię, że będziecie postępować według moich przykazań, moich praw będziecie przestrzegać i wykonywać je.

זָרַק zaraq- pokropić (płynem lub cząstkami ciała stałego) – być tu i tam (wszędzie), rozproszenie, obsypać

Metafora Ezechiela pokropienia wodą ma dwa źródła pochodzenia:

Pokropić osobę lub rzecz czystą wodą, która stała się nieczysta prez dotknięcie martwego ciała było częścią mojżeszowego rytuału oczyszczenia.
Przyjęcie niewierzących do społeczności Izraela odbywało się z zastosowaniem trzech rytuałów

Milah (מִילָה) – obrzezanie
Tevilah (טְבִילָה) – rytułał zanurzenia będący symbolem duchowego oczyszczenia
Krwawa ofiara

Zatem chodzi o Bożą obietnicę oczyszczenia, której zrozumienie należy zawęzić do odpuszczenia grzechów. Chrzest w wodzie jest symbolem tego oczyszczenia i włączenia do społeczności, do Kościoła. Symbolem, lecz nie oczyszczeniem i nie włączeniem, które mają pochodzenie boskie.

To włączenie do społeczności wierzących

1 Kor. 12:13 Bo wszyscy w jednego Ducha zostaliśmy ochrzczeni (ἐβαπτίσθημεν ebaptisthēmen) w jedno ciało, czy to Żydzi, czy Grecy, czy niewolnicy, czy wolni, i wszyscy zostaliśmy napojeni w jednego Ducha.
Kol. 3:11 Gdzie (w odnowieniu tym) nie ma Greka ani Żyda, obrzezanego ani nieobrzezanego, cudzoziemca ani Scyty, niewolnika ani wolnego, ale wszystkim i we wszystkich Chrystus.
Gal. 3:27-28 27 Bo wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni (ἐβαπτίσθητε ebaptisthēte) w Chrystusie, przyodzialiście się w Chrystusa. 28 Nie ma Żyda ani Greka, nie ma niewolnika ani wolnego, nie ma mężczyzny ani kobiety; wszyscy bowiem jedno jesteście w Chrystusie Jezusie.
Rzym. 6:3-5 3 Czyż nie wiecie, że my wszyscy, którzy zostaliśmy ochrzczeni (ἐβαπτίσθημεν ebaptisthēmen) w Jezusie Chrystusie, w jego śmierci zostaliśmy ochrzczeni? 4 Zostaliśmy więc pogrzebani z nim przez chrzest (βαπτίσματος baptismos) w śmierci, aby jak Chrystus został wskrzeszony z martwych przez chwałę Ojca, tak żebyśmy i my postępowali w nowości życia. 5 Jeśli bowiem zostaliśmy z nim wszczepieni w podobieństwo jego śmierci, to będziemy też z nim wszczepieni w podobieństwo zmartwychwstania;
2 Kor. 13:14 Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i wspólnota Ducha Świętego niech będzie z wami wszystkimi. Amen.
Filip. 2:2 Jeśli więc jest jakieś pocieszenie w Chrystusie, jeśli jakaś pociecha miłości, jeśli jakaś wspólnota Ducha, jeśli jakieś współczucie i miłosierdzie;

Zapieczętowanie na dzień odkupienia

Efez. 1:13 W nim i wy położyliście nadzieję, kiedy usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię waszego zbawienia, w nim też, gdy uwierzyliście, zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym;

Rękojmia

2 Kor. 5:5 A tym, który nas do tego właśnie przygotował, jest Bóg, który nam też dał Ducha jako porękę

Uświęcenie

2 Tes. 2:13-14 13 Lecz my nieustannie powinniśmy dziękować Bogu za was, bracia umiłowani przez Pana, że Bóg od początku wybrał was do zbawienia przez uświęcenie Ducha i wiarę w prawdę. 14 Do tego powołał was przez naszą ewangelię, abyście dostąpili chwały naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Odrodzenie i nieustanne odnowienie

Tyt. 3:5 Nie z uczynków sprawiedliwości, które my spełniliśmy, ale według swego miłosierdzia zbawił nas przez obmycie odrodzenia i odnowienie Ducha Świętego;
Jan 3:5 Jezus odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego.

Każdy chrześcijanin ma Ducha Świętego. Nie można być chrześcijaninem i nie mieć Ducha Świętego

Rzym. 8:9 Lecz wy nie jesteście w ciele, ale w Duchu, gdyż Duch Boży mieszka w was. A jeśli ktoś nie ma Ducha Chrystusa, ten do niego nie należy.

Duch Święty to Duch Boży

Efez. 4:30 I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia.

Świety Duch Boży to Duch Chrystusowy

1 Piotr. 1:10-11 10 O to zbawienie wywiadywali się i badali je prorocy (starotestamentowi), którzy prorokowali o przeznaczonej dla was łasce. 11 Badali oni, na jaką i jakiego rodzaju porę wskazywał Duch Chrystusa, który był w nich, przepowiadając cierpienia, które miały przyjść na Chrystusa i mającą potem nastąpić chwałę.

Duch Święty jest Bogiem, to Duch Pański

Dzieje 5:3-4…9 3 Lecz Piotr powiedział: Ananiaszu, dlaczego szatan tak napełnił twoje serce, abyś okłamał Ducha Świętego i odłożył sobie część pieniędzy za ziemię? 4 Czy to, co miałeś, nie było twoje? A to, co otrzymałeś za sprzedaż, czy nie pozostawało w twojej mocy? Dlaczego dopuściłeś to do swego serca? Nie okłamałeś ludzi, lecz Boga….9 Wtedy Piotr powiedział do niej: Dlaczego się ze sobą zmówiliście, aby wystawić na próbę Ducha Pańskiego? Oto są przed drzwiami ci, którzy pogrzebali twego męża, i ciebie wyniosą.

Bóg Ojciec, Słowo (Jezus) i Duch Święty są jednością

1 Jana 5:7 Trzej bowiem świadczą w niebie: Ojciec, Słowo i Duch Święty, a ci trzej jedno są.

W Duchu Świętym zanurza (chrzci) Jezus Chrystus

Mat. 3:11 Ja was chrzczę wodą ku pokucie; ten zaś, który idzie za mną, jest mocniejszy ode mnie; nie jestem godny nosić mu obuwia. On będzie was chrzcił Duchem Świętym…
Mar. 1:8 Ja chrzciłem was wodą, ale on będzie was chrzcił Duchem Świętym.
Łuk. 3:16 Odpowiedział Jan wszystkim: Ja was chrzczę wodą, lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godny rozwiązać rzemyka u jego sandałów. On będzie was chrzcił Duchem Świętym…

W swoim kazaniu w dniu Pięćdziesiątnicy Piotr tak powiedział o Chrystusie:

Dzieje 2:33 (Jezus) Będąc więc wywyższony prawicą Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i wylał to, co wy teraz widzicie i słyszycie.

Chrystus zanurza w Duchu (chrzci), ponieważ to On „wylał” Ducha w czasie tych nadzwyczajnych wydarzeń Pięćdziesiątnicy.

Napełnienie Duchem Świętym

πλήθω plḗthō – czasownik – wypełnić, napełnić, pełnia, dostarczyć, wyposażyć, zaopatrzyć
πλήρης plérés – przymiotnik – pełen, okupowany przez, obfitujący,

To nie chrzest w Duchu Świętym; być napełnionym Duchem Świętym to być pod Jego wpływem, być wyposażonym / posiadać Jego moc (dar), potrzebną do sprawowania wyznaczonej przez Boga posługi.

Zachariasz został napełniony Duchem Świętym, czego przejawem było prorokowanie, nie był w tym czasie ochrzczony Duchem Świętym.
Łuk. 1:67 A Zachariasz, jego ojciec, będąc napełniony (ἐπλήσθη eplēsthē) Duchem Świętym, prorokował:
Elżbieta została napełniona Duchem Świętym, czego przejawem była głośna mowa, nie była w tym czasie ochrzczona Duchem Świętym.
Łuk. 1:41-42 41 A gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Marii, poruszyło się dziecko w jej łonie i Elżbieta została napełniona (ἐπλήσθη eplēsthē) Duchem Świętym. 42 I zawołała donośnym głosem: Błogosławiona jesteś między kobietami i błogosławiony jest owoc twego łona.
Jozue został wypełniony duchem mądrości , czego przejawem był autorytet i mądre rządy, nie był w tym czasie ochrzczony Duchem Świętym.
5 Mojż. 34:9 Jozue zaś, syn Nuna, był pełen (מָלֵא֙ mā•lê / ἐνεπλήσθη eneplesthe – septuaginta) ducha (ר֣וּחַ rū•aḥ / πνεύματος pneumatos – septuaginta) mądrości, gdyż Mojżesz włożył nań swoje ręce; słuchali go więc synowie izraelscy i postępowali zgodnie z tym, co Pan nakazał przez Mojżesza.

Napełnieniu Duchem Świętym towarzyszą nie tylko dary mówienia obcymi językami i prorokowania

Jezus był pełen Ducha Świętego, czego efektem było zaprowadzenie go na pustynię.
Łuk. 4:1 A Jezus, pełen (πλήρης plērēs) Ducha Świętego, wrócił znad Jordanu i został zaprowadzony przez Ducha na pustynię;
Piotr napełniony Duchem Świetym złożył świadectwo prawdy, ewangelizował.
Dzieje 4:8 Wtedy Piotr, pełen (πλησθεὶς plēstheis) Ducha Świętego, powiedział do nich: Przełożeni ludu i starsi Izraela;
Szczepan był pełen Ducha Świętego, co dało mu siłę złożyć świadectwo o Jezusie podczas kamienowania.
Dzieje 7:55-56 55 A on, pełen (πλήρης plērēs) Ducha Świętego, patrzył uważnie w niebo i ujrzał chwałę Boga i Jezusa stojącego po prawicy Boga. 56 I powiedział: Oto widzę niebiosa otwarte i Syna Człowieczego stojącego po prawicy Boga.
Siedmiu mężczyzn było pełnych Ducha Świętego, co dało im siłę do sprawowania posługi przy stołach.
Dzieje 6:2-3 2 Wtedy dwunastu, zwoławszy całe mnóstwo uczniów, powiedziało: Nie jest rzeczą słuszną, żebyśmy porzucili słowo Boże, a obsługiwali stoły. 3 Upatrzcie więc, bracia, spośród siebie siedmiu mężczyzn, mających dobre świadectwo, pełnych (πλήρεις plēreis) Ducha Świętego i mądrości, którym zlecimy tę sprawę.
Barnaba był pełen Ducha Świętego, czego przejawem było umacnianie w wierze braci i ewangelizacja.
Dzieje 11:23-24 23 Gdy (Barnaba) tam przybył i ujrzał łaskę Boga, uradował się i zachęcał wszystkich, aby zgodnie z postanowieniem serca trwali przy Panu. 24 Był to bowiem mąż dobry, pełen (πλήρης plērēs) Ducha Świętego i wiary. I przybyło Panu mnóstwo ludzi.

Wypełnienie mocą Ducha Świętego jest do pewnego stopnia zależne od człowieka. Grzech, zwątpienie i zaniedbanie mogą ten stan zmienić

Tymoteusz przechodził kryzysy wiary związany z grzechem i prześladowaniami i nie nie był pełen Ducha Świętego przez cały przebieg swojej służby (2 Tym. 1:2-4, 2 Tym. 1:8, 2 Tym. 2:22, Hebr. 13:23)
2 Tym. 1:6 Z tego powodu przypominam ci, abyś rozniecił dar Boży, który jest w tobie przez nałożenie moich rąk.
Rzym. 12:11 (bądźcie) W pracy nieleniwi, pałający duchem, służący Panu;
1 Tes. 5:19 Ducha nie gaście.

Efekty wypełnienia mocą zawsze przejawiają się w momencie napełnienia Duchem Świętym

Zachariasz zaraz po napełnieniu Duchem Świętym prorokuje, Łuk. 1:67
Elżbieta zaraz po napełniu Duchem Świętym woła donośnym głosem, Łuk. 1:41-42
Zgromadzeni zaraz po napełniu Duchem Świętym mówią obcymi językami, Dzieje 2:1-8
Piotr zaraz po napełniu Duchem Świętym przemawia z mocą, Dzieje 4:8
Apostołowie i uczniowie zostają ponownie napełnieni Duchem Świętym i zaczynają głosić Słowo Boże, Dzieje 4:31 (13-31)
Szczepan zaraz po napełniu Duchem Świętym składa świadectwo, Dzieje 7:55-56
Nawróceni poganie zaraz po napełniu Duchem Świętym mówią językami, Dzieje 10:44-46
Saul zaraz po napełneniu Duchem Świętym ogłasza sąd, Dzieje 13:9-11
Joanici zaraz po napełniu Duchem Świętym prorokują i mówią językami, Dzieje 19:6

Napełnienie Duchem Świętym jest zależne od samego Ducha.

1 Kor. 12:4-11 4 A różne są dary, lecz ten sam Duch. 5 Różne też są posługi, lecz ten sam Pan. 6 I różne są działania, lecz ten sam Bóg, który sprawia wszystko we wszystkich. A każdemu jest dany przejaw Ducha dla wspólnego pożytku….11 A to wszystko sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu z osobna, jak chce.

Przyczyny błędnego rozumowania
Współczesny ruch charyzmatyczny w celu dopasowania Słowa Bożego do przeżyć i doświadczeń występujących wśród członków tego ruchu celowo nie rozróżnia pojęcia napełnienia Duchem Świętym od Chrztu Duchem Świętym, powołując się na następujące fragmety z Dziejów Apostolskich

Powstanie kościoła

Dzieje 2:1-7 1 A gdy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, wszyscy byli jednomyślnie na tym samym miejscu.2 Nagle powstał odgłos z nieba, jakby uderzenie gwałtownego wiatru (πνοή pnoé), i wypełnił cały dom, w którym siedzieli. 3 Ukazały się im rozdzielone języki jakby z ognia, które spoczęły na każdym z nich. 4 I wszyscy zostali napełnieni Duchem (πνευματος pneumatos) Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. 5 A przebywali w Jerozolimie Żydzi, mężczyźni pobożni, ze wszystkich narodów pod niebem. 6 A kiedy powstał ten szum, zeszło się mnóstwo ludzi i zdumieli się, bo każdy z nich słyszał ich mówiących w jego własnym języku.

Mowa o wyjątkowym w historii świata momencie powstania kościoła, gdzie wszyscy wierzący naraz zostają ochrzczeni Duchem Świętym przy jednoczesnym napełnieniu Duchem Świętym.
Do czasu pięćdziesiątnicy kościół nie istniał.
Wszyscy wierzący zgromadzili się w jednym miejscu, wers 1
Duch Święty zostaje wylany na świat czemu towarzyszy odgłos uderzenia gwałtownego wiatru. Słowo Duch (πνεῦμα pneuma) i Wiatr (πνοή pnoé) w języku greckim mają wspólne pochodzenie (od słowa πνέω pneo – dech, dmuchać). Wiatr jest symbolem Ducha Świętego (Jan 3:8).
W jednym momencie wszyscy zostali ochrzczeni Duchem Świetym i włączeni do społeczności świętych w ciele Chrystusa, języki ognia jakie się nad nimi pojawiły symbolizują ich jedność w Duchu, i osobliwość jako członków ciała, wers 3.
Następnie wszyscy zostają napełnieni Duchem Świętym, jego mocą, mówią obcymi językami tak jak im Duch pozwalał mówić, wers 4
Chrzest Duchem Świetym nastąpił przed wypełnieniem mocą Ducha Świętego.

Włączenie pogan do ciała Chrystusa
Pierwsze świadectwo

Dzieje 10:1-7 1 A w Cezarei był pewien człowiek imieniem Korneliusz, setnik z oddziału zwanego Italskim; 2 Pobożny i bojący się Boga wraz z całym swoim domem. Dawał on wielkie jałmużny ludowi i zawsze modlił się do Boga. 3 Około dziewiątej godziny dnia ujrzał wyraźnie w widzeniu anioła Boga, który przyszedł do niego i powiedział: Korneliuszu! 4 A on uważnie patrzył na niego i będąc przestraszonym, zapytał: Co, Panie? I odpowiedział mu: Twoje modlitwy i jałmużny dotarły przed oblicze Boga jako przypomnienie. 5 Dlatego teraz poślij mężczyzn do Jafy i sprowadź Szymona, zwanego Piotrem. 6 Zatrzymał się on u pewnego Szymona, garbarza, który ma dom nad morzem. On ci powie, co masz robić. 7 A gdy anioł, który mówił z Korneliuszem, odszedł, ten zawołał dwóch swoich sług i pobożnego żołnierza spośród tych, którzy stale mu posługiwali; 8 I opowiedziawszy im wszystko, posłał ich do Jafy.

Jest to drugi wyjątkowy moment w historii kościoła gdy poganie zostają włączeni do ciała Chrystusa w mocy Ducha Świętego.
Korneliusz i cały jego dom (rodzina i sługi) to poganie będący ludźmi pobożnymi, mającymi bojaźń Bożą; to osoby szukające Pana, ich serca są gotowe na przyjęcie Słowa, wersy 2-4, Dzieje 10:30, Dzieje 11:13-14
W tym czasie nie są jeszcze zbawieni, nie należą do kościoła, nie są ochrzczeni Duchem Świętym w ciało Chrystusa.
Potrzebują usłyszeć dobrą nowinę (ewangelię) aby być zbawionymi (Dzieje 11:14, 1 Kor. 1:21)

Drugie świadectwo

Dzieje 10:30-48 30 A Korneliusz odpowiedział: Cztery dni temu pościłem aż do tej godziny, a gdy o godzinie dziewiątej modliłem się w swoim domu, stanął przede mną pewien mąż w jasnej szacie; 31 I powiedział: Korneliuszu, twoja modlitwa została wysłuchana, a twoje jałmużny dotarły przed oblicze Boga jako przypomnienie. 32 Dlatego poślij do Jafy i wezwij Szymona, zwanego Piotrem. Zatrzymał się on w domu Szymona, garbarza, nad morzem. Gdy przyjdzie, będzie z tobą mówić. 33 Natychmiast więc posłałem po ciebie, a ty dobrze zrobiłeś, że przyszedłeś. A teraz jesteśmy tu wszyscy obecni przed Bogiem, aby słuchać wszystkiego, co ci Bóg nakazał. 34 Wtedy Piotr otworzył usta i powiedział: Prawdziwie dostrzegam, że Bóg nie ma względu na osoby; 35 Ale w każdym narodzie miły jest mu ten, kto się go boi i czyni to, co sprawiedliwe. 36 A jeśli chodzi o słowo, które posłał synom Izraela, zwiastując pokój przez Jezusa Chrystusa, który jest Panem wszystkich; 37 Wy wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan; 38 Jak Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą Jezusa z Nazaretu, który chodził, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkich opanowanych przez diabła, bo Bóg był z nim. 39 A my jesteśmy świadkami tego wszystkiego, co czynił w ziemi judzkiej i w Jerozolimie. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. 40 Jego też wskrzesił Bóg trzeciego dnia i sprawił, żeby się objawił; 41 Nie całemu ludowi, ale świadkom przedtem wybranym przez Boga, nam, którzy z nim jedliśmy i piliśmy po jego zmartwychwstaniu. 42 Nakazał nam też głosić ludowi i świadczyć, że on jest ustanowionym przez Boga sędzią żywych i umarłych. 43 Temu wszyscy prorocy wydają świadectwo, że przez jego imię każdy, kto w niego wierzy, otrzyma przebaczenie grzechów. 44 A gdy jeszcze Piotr mówił te słowa, Duch Święty zstąpił na wszystkich słuchających tej mowy. 45 I zdziwili się ci wierzący pochodzący z obrzezania, którzy przyszli z Piotrem, że dar Ducha Świętego został wylany także na pogan. 46 Słyszeli ich bowiem mówiących językami i wielbiących Boga. Wtedy Piotr się odezwał: 47 Czy ktoś może odmówić wody, żeby byli ochrzczeni ci, którzy otrzymali Ducha Świętego jak i my? 48 I nakazał ochrzcić ich w imię Pana. I prosili go, aby u nich został kilka dni.

Głoszenie ewangelii, słów przez które przychodzi wiara i zbawienie (chrzest Duchem Świętym czyli zanurzenie w Duchu) występuje w wersach 34-43 (patrz również Dzieje 11:15)
Potem następuje napełneinie mocą Ducha Świetego, wers 44-46
Otrzymać Ducha Świętego – patrz Ezechiel 36:25-27

Trzecie świadectwo

Dzieje 11:11-17 11 I zaraz trzej mężczyźni posłani do mnie z Cezarei stanęli przed domem, w którym byłem. 12 I powiedział mi Duch, abym z nimi poszedł bez wahania. Szło też ze mną tych sześciu braci i weszliśmy do domu tego człowieka. 13 On nam opowiedział, jak ujrzał w swoim domu anioła, który stanął i powiedział do niego: Poślij ludzi do Jafy i przywołaj Szymona, zwanego Piotrem. 14 On ci powie słowa, przez które będziesz zbawiony, ty i cały twój dom. 15 A gdy zacząłem mówić (ἐν δὲ τῷ ἄρξασθαί με λαλεῖν en de to arksasthai me lalein), zstąpił na nich Duch Święty, tak jak na nas na początku. 16 I przypomniałem słowo Pana, gdy powiedział: Jan chrzcił wodą, ale wy będziecie ochrzczeni Duchem Świętym. 17 Jeśli więc Bóg dał im ten sam dar co nam, którzy uwierzyliśmy w Pana Jezusa Chrystusa, kim ja jestem, abym mógł zabronić Bogu?

Piotr głosi Słowo, przez które przychodzi wiara i chrzest Duchem Świętym, wers 15, Dzieje 10:34-43

... A gdy zacząłem mówić…
ἐν δὲ τῷ ἄρξασθαί με λαλεῖν – en de to arksasthai me lalein – wyrażenie można również przetłumaczyć podczas gdy mówiłem.
W Dziejach 10:44 opisano to wydarzenie następująco: A gdy jeszcze Piotr mówił te słowa,

Mowa ta czyli głoszenie dobrej nowiny trwało długo, poświęcone mu zostało aż (10 wersów Dzieje 10:34-43)
Kiedy Piotr mówi ”ale wy będziecie ochrzczeni Duchem Świetym” odnosi się do fragmentu w księdze Ezechiela
Ezechiela 36:26-27 26 I dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza, i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsiste. 27 Mojego ducha dam do waszego wnętrza i uczynię, że będziecie postępować według moich przykazań, moich praw będziecie przestrzegać i wykonywać je.

Darem jest Duch Święty, poganie zostali w tym momencie włączeni do ciała Chrystusa, otrzymali nowe serca
Potem zostali wypełnieni mocą Ducha Świętego, przejawiającą się w mówieniu obcymi językami
Następnie Piotr nakazuje chrzest wodny tym, którzy otrzymali dar zbawienia i wiary, nie chce się przeciwstawiać woli Boga, wers 17

Kolejność wydarzeń

Głoszenie ewangelii Dzieje 10:34-43, Dzieje 11:15
Chrzest Duchem Świętym i nawrócenie Dzieje 10:44, Dzieje 11:15-16
Napełnienie Duchem Świetym (dar przejawiający się mówieniem zagranicznymi językami) następuje po chrzcie Duchem Świętym, Dzieje 10:46

Włączenie Joanitów do Kościoła

Dzieje 19:1-7 1 I stało się, że gdy Apollos przebywał w Koryncie, Paweł obszedł okolice wyżej położone i dotarł do Efezu. I znalazłszy tam niektórych uczniów; 2 Zapytał ich: Czy otrzymaliście Ducha Świętego, kiedy uwierzyliście? A oni mu odpowiedzieli: Nawet nie słyszeliśmy, że jest Duch Święty. 3 Wtedy zapytał ich: W czym więc byliście ochrzczeni? A oni odpowiedzieli: W chrzcie Jana. 4 Paweł zaś powiedział: Jan chrzcił chrztem pokuty, mówiąc ludziom, aby uwierzyli w tego, który przyjdzie po nim, to znaczy w Jezusa Chrystusa. 5 Gdy to usłyszeli, zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa. 6 A kiedy Paweł położył na nich ręce, zstąpił na nich Duch Święty i mówili językami, i prorokowali. 7 Wszystkich mężczyzn było około dwunastu.

Joanici (uczniowie Jana Chrzciciela) byli trzecią grupą (nie byli niewierzącymi Żydami, nie byli poganami) włączoną do Ciała Chrystusa.
Joanici nie znali całej ewangelii, wers 2-3
Pełna ewangelia zostaje im głoszona, wers 4
Aby móc przyjąć chrzest wodny należy wierzyć pełnym sercem, jest to konieczny warunek
Dzieje 8:36-37 36 A gdy jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę. Wówczas eunuch powiedział: Oto woda; co stoi na przeszkodzie, żebym mógł być ochrzczony? 37 I powiedział Filip: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A on odpowiedział: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym.

Nowe serce jest darem od Boga

5 Mojż. 30:6 I obrzeże Pan, Bóg twój, serce twoje, i serce nasienia twego, abyś miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego, i ze wszystkiej duszy twojej, abyś mógł żyć.
Ezech. 11:19 Bo im dam serce jedno, i ducha nowego dam do wnętrzności waszych, i odejmę sece kamienne z ciała ich, a dam im serce mięsiste,
Ezech. 36:26-27 26. I dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnetrza, i usune z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce miesiste. 27. Mojego ducha dam do waszego wnetrza i uczynie, ze będziecie postepowac według moich przykazan, moich praw będziecie przestrzegac i wykonywac je.

Wiara jest darem od Boga

Jan 3:27 Odpowiedział Jan: Człowiek nie może otrzymać niczego, jeśli mu nie będzie dane z nieba.
Jan 6:63-65 63 Duch jest tym, który ożywia, ciało nic nie pomaga. Słowa, które ja wam mówię, są duchem i są życiem. 64 Lecz są wśród was tacy, którzy nie wierzą. Jezus bowiem wiedział od początku, którzy nie wierzyli i kto miał go zdradzić. 65 I mówił: Dlatego wam powiedziałem, że nikt nie może przyjść do mnie, jeśli mu to nie jest dane od mojego Ojca.
2 Piotr. 1:1 Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy otrzymali wiarę równie cenną jak nasza, dzięki sprawiedliwości naszego Boga i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
Dzieje 18:27 Kiedy chciał udać się do Achai, bracia go zachęcili i napisali do uczniów, aby go przyjęli. Gdy tam przybył, bardzo pomagał tym, którzy uwierzyli dzięki łasce Bożej.
Efez. 2:8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga.

Kolejność wydarzeń

Chrzest wodny (Dzieje 19:5) musiał zostać poprzedzony regeneracją i wyznaniem wiary (Dzieje 8:36-37) inaczej nie doszło by do chrztu.

…w imię Pana Jezusa…

chrzest dla Niego i jego posługi;
być poświęcony przez publiczne wyznanie Jego imienia jako jedynej nadziei grzeszników, Odkupiciela
być ochrzczonym w Niego który jest fundamentem
być mu oddanym
być ochrzczonym w imię Jezusa Chrystusa to być ochrzczonym w Chrystua Gal. 3:27-28, 1 Kor.12:13
po chrzcie Duchem Świętym następuje napełnienie Duchem Świętym przez nałożenie rąk, Dzieje 19:5

ZANURZENIE (CHRZEST) W DUCHU ŚWIĘTYM	NAPEŁNIENIE DUCHEM ŚWIĘTYM
Βαπτίζωbaptizō– czasownik – zanurzyć, zanurzać; aby całkowicie zmoczyć; dosłownie „kąpiel pod”. Βάπτωbaptó – zanurzam, zabarwić, to znaczy całkowicie przykryć płynem.	πλήθωplḗthō – czasownik – wypełnić, napełnić, pełnia, dostarczyć, wyposażyć, zaopatrzyć. πλήρηςplérés – przymiotnik – pełen, okupowany przez, obfitujący.
W Duchu Świętym zanurza Jezus Mat. 3:11, Mar. 1:8, Łuk. 3:16,Dzieje 2:33	Mocą Ducha Świętego wypełnia sam Duch Święty 1 Kor. 12:8-11
Zanurzenie w Duchu to jednorazowe wydarzenie Jan 3:1-8, Ezech. 36:25-27	Napełnienie Duchem to wielokrotne przeżycie Dzieje 4:31
Zanurzenie w Duchu to nieodczuwalne wydarzenie Jan 3:8	Napełnienie Duchem jest odczuwalnym przeżyciem Dzieje 4:31 , Dzieje 4:8, Łuk. 1:67, Łuk. 1:41-42, Dzieje 2:1-8
Cechy zanurzenia w Duchu Świętym Odrodzenie i odnowienie, Tyt. 3:5, Jan 3:5 To włączenie do społeczności wierzących, 1 Kor. 12:13 Zapieczętowanie na dzień odkupienia, Efez. 1:13 Rękojmia, 2 Kor. 5:5 Uświęcenie, 2 Tes. 2:13-14	Cechy napełnienia Duchem Świętym Prorokowanie, Łuk. 1:67 Wołanie donośnym głosem, Łuk. 1:41-42 Mówienie zagranicznymi językami, Dzieje 2:1-8 Przemawianie z mocą, Dzieje 4:8 Odwaga głoszenia Słowa,Dzieje 4:31 Składanie świadectwa, Dzieje 7:55-56 Sprowadzenie ślepoty, Dzieje 13:9-11 Mądrość, wiedza, 1 Kor. 12:8
Zanurzony w Duchu może być tylko chrześcijanin. Odrodzenie dotyczy wyłącznie ludzi wierzących.	Napełnieni Duchem Świętym byli nie tylko chrześcijanie. Judasz był napełniony Duchem Świętym, Mat. 10:1, Mar. 6:7, Łuk. 9:1 Zachariasz arcykapłan religii żydowskiej, Łuk. 1:67 Żona arcykapłana żydowskiego, Łuk. 1:41-42 Jozue, przywódca żydowski, 5 Mojż. 34:9 Samson, sędzia Izraela, Sędz. 5:13-15 Kajfasz najwyższy kapłan żydowski, Jan 11:49-51